-->

18 Ağustos 2014

bok gibi yaşayıp gidiyorum ve bu yaşantımı hiç sevmiyorum

Yarım bıraktığım yazılar, okumaktan vazgeçtiğim kitaplar, yapıp yiyemediğim yemekler ve daha neler neler. Ben bi beceriksizim. Hiçbir işe yaramayan bok herifin tekiyim.
Hiçbir şeyim tam olmuyor, her şeim yarım yamalak kalıyor.
İlişkilerim de böyle; ya ben severim, o karşımdaki sevmez, ya da karşımdaki hayvan sever ben sevemem.
Yani anlıycağın hep bir eksiklik var hayatımda ve hep olacak da.
Çünkü olmuyor hiçbir şeyi tam yapamıyorum. Beceremiyorum. Bir şeyi bitirmek, bitirebilmek bana göre değil. Yapamıyorum.
Yani aslında tam bir üretim hatasıyım, geri çağrılıp imha edilmem lazım.
Eğer çağrılamıyorsam bile fabrika ayarlarıma dönmem lazım. Sıfırlanmam lazım, kendime gelmem için yeniden başlatılmam lazım.
Bu günlerde çok sık bir şekilde dönüp kendime bakıyorum ve gördüğüm şey şu; hiçbir şeyi tam yapamadım, yapamıyorum. Üzerime yapışıp kalmış bir yarımlık var.
Hatta, sanki bir işi tamamlasam, ölücem. Sanki tamamlasam ekranımda THE END yazacak hissi.

Belki de gerçekten öyledir. Yani bir şeyleri tam yapamamak benim hayatımın amacıdır. Belki de dünyaya sırf başladığım işleri yarım bırakmak için gönderilmişimdir. Yaşamaya devam etmem için de, başladığım işleri bitirmeden öylece bırakmam lazım. Çünkü bitirdiğim an hayatımın noktasını koymuş olacağım...

Bilmiyorum ki. ama işte beceriksizin tekiyim, bunu biliyorum.
hiçbir boka yaramıyorum. hiçbir bok bilmiyorum. hiçbir hiçbir hiçbir.
Böyle mi gidecek hayatım, böyle mi olacak, böyle mi sürecek bu yaşamamım?
Yani 30 yaşına geldim. Artık bir bok olmam lazım. Bir şeyler başarmış olmam lazım. milyonlarca insanı etkilemiş olmam, hayatlarında bir değişiklik yaratmış olmam lazımdı. Ama yok, hiçbir bok yok.
Hem daha kendi hayatımda bir bok yapamamışken, milyonlarca insanın hayatında nasıl bir değişiklik yapacağım ki?
Oysa böyle miydi, böyle mi düşünmüştüm daha küçük bir ipneyken.
Güya 20 yaşıma gelmeden önce bir kaç hikâyem tüm dünyada en sevilenler arasında olacaktı, bir kaç kitap çıkarmış ve tüm dünyayı yerinden oynatmış olacaktım.
Ünlü olmayacaktım, ama kitaplarımla da büyük farkındalıklar yaratmış olacaktım. Ama olmadı hiçbir şey yapamadım.
Yapabildiğim tek şey ise; sadece kiramı ödeyebilecek bir eve başımı soktum ve hayat bana girdi.

Hayır şükürsüzlük değil bu.
Yanlış anlamayın; kimseye muhtaç olmadan hayatımı idame ettiriyor olmaktan şikayet etmiyorum. Ama yapmak istediğim şey, sadece bir eve başımı sokmak değildi.
Yani işte ne bileyim, belki de küçük bir icat yaparım diye bile düşündüğüm olmuştu. Ama bir ofisboy olup, maaş alabilmek için, orospuçocuğunun birine yavşak yavşak sırıtarak kahve götüreceğimi hiç düşünmemiştim. Çünkü bu hayat bana hep çok uzak gelmişti.

Oysa hiçbir bok olamadım ve şimdi; akşama kadar facebook'da arkadaşlarımın duvarlarına "cnm çok güzel çıkmışsn" diye yorum yapıyorum, entel dantel paylaşımları anlamıyor olmama rağmen anlamışım gibi yapıp like yapan, götün teki olup çıktım.
Hatta fikirsizken sanki siyasi bir fikrim varmış gibi siyaset yapan ucuz biri oldum çıktım. Yani özetle 30 yaşında olmama rağmen saçma sapan bir hayat yaşıyorum.

Oysa başarılı biri olamazsam, otostop çekerek dünyayı gezme fikrim vardı, ama onu bile yapamadım. Çünkü bir eve kapandım ve korktum. Oysa korkmayacaktım, gezecektim. diğer dillerden, dinlerden ve ten renklerinden binlerce insanla tanışacaktım. Mevsimlerin hangi şehirlerde daha güzel yaşanıldığına şahitlik edecektim. Yağmurun hangi toprak parçasında hangi tatda olduğunu öğrenecektim, güneşin en çok nerde tenimi yakacağını not alıp, hangi ülkede üşütmeyeceğini söyleyip duracaktım. ama hiçbir olmadı, yapamadım. Eğer bunları yapabilseydim; ilerleyen yaşlarda, gençliğimde bir bok yapamadığımın nedenini, yani başarısızlığımın nedenini otostop yaparak gezmeme atacaktım.ama o da olmadı. öyle bok gibi yaşayıp gidiyorum.

21 yorum:

  1. Bu yorum bir blog yöneticisi tarafından silindi.

    YanıtlaSil
  2. otuz yaş sendromu başlamış bence sende. her insanın 30 da 40 da yaşadığı şeyler. bunlar isteyip yapamadıklarımızdan kaynaklanıyor. yapmadığımız içinde onlar bizimle hayatımızın sonuna kadar içimizde uhde olarak kalıyor. ama kendini bu kadar kötü hissetme, bizi yaratan hiç birşeyi boş yere yaratmadı. belki birilerinin hayatına mutlulukla dokundun, o anları çoğaltman dileğiyle.

    YanıtlaSil
  3. Bu yorum bir blog yöneticisi tarafından silindi.

    YanıtlaSil
  4. dante gibi ortasında bile değilsin ömrün, heh. bu ne karamsarlık. ve de üşengeçlik!

    YanıtlaSil
  5. Dünya bok karşim, bi sana değil herkese... Yaralarını eksikliklerini kimi iyi gizliyor, görmezden geliyor; kimi de tutamıyor içinde... Ne gelir elimizden insan olmaktan başka :)

    Benzer hayıflanmaları çok yaşıyorum, dünyayı rezil bi şekilde dolaşma hayali bende de var, olmadı evlenip kaçalım? :))

    YanıtlaSil
  6. senin 3 sene önce yazdığın askerlikle ilgili bir yazını hatırlıyorum.


    o kadar.

    YanıtlaSil
  7. Aslında yazım güçünüz yüksek,belkide korkmadan şansınızı denemelisiniz hikaye yazma konusunda.Başaramazsanız canınız sağ olsun,önemli olan korkuları aşıp,hayata tutunmak.

    YanıtlaSil
  8. Kendimi gerceklestiremeyecegim korkusu beni intihara kadar götürebilir diye korkuyorum. Herkes hayatinin biryerlerinde yarim kalir. Bizler şanslı doğmadık ve bunun farkındaysak savaşmamız belki diğer insanlardan daha çok çabalamamız gerekir.

    YanıtlaSil
  9. Ben 26 yaşımdayım. 7 senedir depresyondayım. En iyi üniversitelerden birinde okudum güya gençliğim "parlak" olsun diye. Bu zamana kadar hiç bir şey yaşamadım. Ömrüm sevgisizlikle geçti. Hayat geçti ben durduğum yerde durdum. Hayatta her şey bomboş ve anlamsız geliyor. Bütün hücrelerim yalnızlığın verdiği ızdırapla beynimin içine haykırıyor. Ben de kendimi çıkmazda hissediyorum. İntihara sürüklenmekten çok korkuyorum. Allah belasını versin hayatın.

    YanıtlaSil
  10. @emin şikayetçi olduğun şeyleri not al ve sevmediğin kısımları düzeltmeye çalış. böylece hayatın yoluna girecek, mutlu olacaksın.

    YanıtlaSil
  11. Bende farkında olmayan birşeyi başarmışsın bile. Kendini ve yaşadıklarını mükemmel derecede anlatmışsın. Tebrik ediyorum. Çevrene bir bak. Bir bok olduğunu sanan ve iki kelimeyi bir araya getirip kendini ankatmaktan aciz o kadar çok najam mevki sahibi torpil müsvettesi yaratık varki.

    YanıtlaSil
  12. Bence farkında olmadan çok önemli birşeyi başarmışsın bile. Kendini ve yaşadıklarını mükemmel derecesinde anlatmışsın. Tebrik ediyorum. Çevrene bir bak. Bir bok olduğunu sanan ve iki kelimeyi bir araya getirip kendini anlatmaktan aciz o kadar çok makam mevki sahibi torpil müsveddesi yaratık varki.

    YanıtlaSil
  13. Sevdiğim değer verdiğim herkesi kırıyorum. Kırdıktan sonraysa onlara yaşattığım hayal kırıklığının altında ediliyorum. Can çekiyorum. Tutarsız, dengesiz korkak ama en önemlisi bencil biriyim. Bunların getirisiyle kendimden nefret ediyorum. Artık yaşamak istemiyorum. Solmuş bir çiçeğe su verip hergün yeniden canlanacagini düşünmekle başlıyor sabahım ama gece olunca kurumuş her yaprağım toprağa düşüyor. Parçalarını toplayamıyorum. Intihar etme düşüncesi kafamda her saniye filizlenmekte olan bir tohum gibi. Kimsesizim daha kötüsü bunu kendime kendim yapıyorum. Bir daha ne kendim beni ne de hayal kırıklığına uğrattığım insanlar beni affedebilir. Dipsiz bir kuyuda boğulmayı bekliyorum. Ölmek istiyor değilim ama yaşamak da istemiyorum

    YanıtlaSil
  14. Aynı ben 29 yaşındayım işsizim sigortasız çalıştığım yıllara mi yanayım açıktan okuduğum edebiyat bölümüne mi yetmedi gidip formasyon alıp bütün paramı yollarda gecirgecirdigime mi a 101 de bile çalıştım ayaklarım şişti dalga geçen mi olmadı o kadar okudun markette ne işin var diye bu yaşına kadar adam akıllı biriyle tanışmadığıma mi bari onda başarılı olsaydım bir yoldaşım olurdu yok başarısızlık peşimde bırakmıyor o kadar da eğlenceli biriyim nasıl geldi bunlar başıma ayrı eve taşınmak istiyorum nasıl yapacam hangi parayla is yok güç yok hep bir baskı kendimi bok gibi hissediyorum kendimi sanki hiçbirşeyi basaramayacak gibi hissediyorum umutsuzum Allah'a sığınıyorum ibadete verdim kendimi diziler internet elin başarılarını izliyorum kafayı siyirdim bu hayat zor kpss ye çalışsam diyorum sonra ya alamazsam o puani diyorum vazgeçiyorum psikolojim alt üst oldu yaşamakdan nefret ediyorum ömrüm tükendi annem çok üzülüyor ne yap cam bilmiyorum akıl fikir kalmadı bende evden dışarı çıkmak istemiyorum tükendim ya...

    YanıtlaSil
  15. :) bu yazdıklarına sevinecek kadar bencil biriyim, yalnız olmadığımı hissettim. Geç kalmışlık, işe yaramazlık, başarısızlık, değersizlik. Bir yolu olmalı. Kendimde sevdiğim birşey bulmalıyım. Nasıl geçti bunca yıl ve bu çöküşü Nasıl yaşadım anlamadım. Aslında hiçbirşey yoksa elinde sıfırdan temiz başlamak için bir fırsatın var diyorum. İstediğim herşeyi yapabilirim başarabilirim ama önemli olan birşey isteyebilmek, önce onu başarmalıyız. Bilen söylesin yarım bırakmadığım tutkuyla sarıldığım tek birşey bile olmadı. Ben ne severim ? Ne yapmak isterim? Ahhhh bilmek...

    YanıtlaSil
  16. Bos yere suslu ,entel tavsiyeler vermeyin.Bi boka yaramiyor .Yaramayacak.kaderci degilim ama kader diye bisey var.Frenleniyoruz.Belki biseylerden korunuyoruz.Belki biseyler bizden korunuyor.Geberin amk dertten

    YanıtlaSil
  17. Olur oyle isim gucum coluk cocugum var da bana da yarim mmi desem eksiklik mi desem.oluyor oyle hisler hayat in anlami mi ne.inanmak mi nasil neye.olmayanlara şukretmek olanlara hayatin zevkini cikarmak ogretiliyor.plan yapsan bir türlu yapamasan bir türlu.hic planladigim bir seyi yapamadim sanki.plansiz yasamak diye uydurulan bisey var birde.başkasinin agina yakalanmiş örumcek gibi yaşıyorum.hani benim agimfa olacakti.hani...kufr etmek isteyipte yapamadigin gunahlarin kefareti demosu.yasla gitsin diyorum koy amina sik anasini.hayirsiz evladina diyor baba oglum ben senin anani 1 kere siktim sen oldun sen benim anami her gun siker oldun.hayatta o baba gibi dolasiyoruz herhalde.intihar da etmeyin simdi yavas
    Intiharin da aq lazim.arkanizdan bok gibi topraga karisti derler.hos oldukten sonra duyamayacaksak bi onemi de yok aslinda.sag olanlar yazsin kalan olenler kimindir ne alemdedir acep

    YanıtlaSil

düşüncelerini kendine saklama, benimle de paylaş.