durak

İstanbul gibi yaşlandım ben de
Neremi açsan farklı dönemlerimden kalma bir anı'ma ulaşırsın.
Zaten ben bile soyunup kendime baktığımda; bazen tatlı bir selamın ardından kalan izler yüzünden dolar gözlerim, bazen ise acı bir elvedanın artıklarıyla
Yani aslında, acı bir tarih fışkırır her yanımdan..

Tahmin edersin ki yaralarımın hepsi taze değil ve bu yüzden bir çoğu artık kanamamakta
Bazıları çok eskiden kalma, bazıları ise henüz açılmış bulunmakta
O yüzden senden ricam; lütfen çok derinlerimi açma..
orda kanamaktan bıkmış eski yaralarım var
taze acılarımın ise temelleri atılmakta..

Kabuklarından soyunmuş yeni yara izlerim ve hatta sarılmaya can atan bir kaç an'ım da var
Biraz daha özetle: ben hep, gelecek birilerini bekleyenlerin ilk durağı oldum.
eğer sende gideceksen, lütfen hiç gelme.